🚀ลองมองไปที่สตาร์ตอัพด้านเทคโนโลยีจำนวนมาก พวกเขามักเริ่มต้นด้วยเป้าหมายเพียงคร่าวๆ ว่าอยากแก้ปัญหาของลูกค้าประเภทหนึ่ง แต่ไม่ได้ระบุชัดเจนว่าผลิตภัณฑ์สุดท้ายจะมีหน้าตาเป็นอย่างไร การไม่เร่งรีบกำหนดเป้าหมายแบบตายตัวนี้เอง กลับทำให้ทีมสามารถพัฒนา MVP ได้รวดเร็ว ออกสู่ตลาด เก็บข้อมูลจริง แล้วนำผลลัพธ์กลับมาปรับปรุง การเรียนรู้ที่ได้ในระหว่างทางคือสิ่งที่หล่อหลอมให้โครงการเดินต่อไปได้ในทิศทางที่ถูกต้องกว่าการยึดติดกับเป้าหมายตั้งแต่วันแรก

✅มาตรฐาน PMP ไม่ได้ขัดกับแนวคิดนี้เลย ตรงกันข้าม PMP ช่วยให้การทำงานกับความไม่ชัดเจนเป็นระบบมากขึ้น Project Charter ไม่จำเป็นต้องนิยามเป้าหมายในรายละเอียดสุดท้าย แต่สามารถเริ่มจากการกำหนด Vision หรือ Business Case ที่ตอบคำถามว่า “ทำไมต้องทำโครงการนี้” ขณะที่ Scope Statement ในช่วงแรกอาจถูกนิยามในระดับสูง เพื่อให้ทีมสามารถเริ่มเดินหน้าไปได้ เมื่อโครงการเข้าสู่ Monitoring & Controlling จึงค่อยปรับรายละเอียดให้ชัดขึ้นตามข้อมูลใหม่ที่ได้มา

สิ่งที่โครงการยุคใหม่ต้องการจึงไม่ใช่เป้าหมายที่คมชัดจนตายตัว แต่คือการจัดการโครงการที่ยอมให้ความไม่ชัดเจนทำหน้าที่เป็นพื้นที่ทดลอง และใช้มาตรฐาน PMP เป็นกรอบในการจัดการกับความไม่แน่นอนนั้น ความสามารถในการทำงานร่วมกับสิ่งที่ยังไม่แน่ชัด กลายเป็นทักษะใหม่ที่ผู้จัดการโครงการทุกคนควรมี เพราะโลกธุรกิจวันนี้ไม่ได้รอให้เรากำหนดเป้าหมายเสร็จสมบูรณ์ก่อนแล้วค่อยเริ่มเดิน แต่บังคับให้เราเริ่มเดิน แล้วเรียนรู้ เปลี่ยน และปรับไปพร้อมกัน