แต่เมื่อเรามองจากมุมของโลกธุรกิจจริง โดยเฉพาะในยุคที่เต็มไปด้วยความผันผวนแบบ VUCA (Volatility, Uncertainty, Complexity, Ambiguity) เรากลับพบว่าการพยายามควบคุมความเสี่ยงทุกด้านไม่ได้ทำให้โครงการปลอดภัยขึ้นเสมอไป ตรงกันข้าม บางครั้งการปล่อยให้ความเสี่ยงเกิดขึ้นจริง กลับเผยให้เราเห็นจุดอ่อนรากฐานที่ไม่มีเครื่องมือใดชี้ให้เห็นได้

ในโลกของธุรกิจดิจิทัลก็เช่นเดียวกัน หากทีมพยายามปิดกั้นความเสี่ยงตั้งแต่แรกด้วยการวิเคราะห์ ทุกความเป็นไปได้ บางครั้งพวกเขาอาจไม่กล้าลองสิ่งใหม่ แต่เมื่อยอมให้บางความเสี่ยงเกิดขึ้นจริง เช่น การปล่อยฟีเจอร์ที่ยังไม่สมบูรณ์เต็มร้อย หรือการทดลองโมเดลธุรกิจที่ยังไม่พิสูจน์ ทีมกลับได้ข้อมูลจริงจากผู้ใช้ ได้เห็นว่าอะไรคือสิ่งที่ลูกค้าต้องการจริง อะไรคือสิ่งที่ไม่จำเป็น และอะไรคือสิ่งที่ควรแก้ไขทันที

ในกรอบของ PMP เราสามารถผสมผสานวิธีนี้ได้อย่างชัดเจน เช่น การใช้ Qualitative Risk Analysis เพื่อลำดับความสำคัญของความเสี่ยง แต่ไม่จำเป็นต้องหาวิธีจัดการทุกความเสี่ยงทันที ความเสี่ยงบางข้ออาจถูกยอมรับ (Acceptance) เพื่อปล่อยให้เกิดขึ้นจริงและเก็บบทเรียน เมื่อโครงการผ่านเหตุการณ์นั้นไปแล้ว Lessons Learned Register จะถูกเติมเต็มด้วยข้อมูลจริงที่มีคุณค่ามากกว่าการวิเคราะห์เชิงทฤษฎี

นอกจากนี้ การใช้ Risk Response Plan แบบ Adaptive ยังช่วยให้โครงการไม่ต้องยึดติดกับวิธีตอบสนองแบบตายตัว หากเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นแตกต่างจากที่คาดไว้ ทีมก็สามารถปรับวิธีจัดการได้ทันที PMP ไม่ได้ห้ามสิ่งนี้ แต่กลับเป็นเครื่องมือที่ช่วยให้องค์กรรับมือกับการเปลี่ยนแปลงโดยไม่เสียการควบคุม